%0 Journal Article %T تولید عایق‌های امواج الکترومغناطیسی نانوکامپوزیتی کارآمد برپایه نانولوله‌های کربنی با روش پخش و جداسازی الکترومکانیکی %J علوم و فناوری کامپوزیت %I دانشگاه علم و صنعت ایران %Z 2383-3823 %A کریم زادقویدل, ایوب %A زادشکویان, محمد %A کیانی, غلامرضا %D 2021 %\ 11/22/2021 %V 8 %N 3 %P 1744-1737 %! تولید عایق‌های امواج الکترومغناطیسی نانوکامپوزیتی کارآمد برپایه نانولوله‌های کربنی با روش پخش و جداسازی الکترومکانیکی %K عایق امواج الکترومغناطیس %K نانولوله های کربنی %K نسبت وجهی %K پخش و جداسازی الکترومکانیکی %K التراسونیک %R 10.22068/jstc.2022.548352.1770 %X این پژوهش در تلاش است تا با بکارگیری روش نوین الکترومکانیکی برای پخش و جداسازی نانولوله‌ها، عایق جاذب الکترومغناطیسی باند X با راندمان بالا و مقرون به صرفه تولید نماید. برای این منظور، نخست نانوکامپوزیت‌هایی با زمینه پلی‌متیل‌متاکریلات با درصدهای بین 0 تا 2 % وزنی از نانولوله‌های کربنی با دو روش الکترومکانیکی و پروب التراسونیک تولید شد. ساختار نمونه‌ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف‌نگاری رامان مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین مقاومت الکتریکی نمونه‌ها برای تعیین غلظت آستانه رسانایی اندازه-گیری شد. در گام نهایی ارزیابی‌ها، رفتار الکترومغناطیسی نمونه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهند آستانه رسانایی در روش الکترومکانیکی در غلظت وزنی 2/0‌% رخ داده است، در حالی که برای روش التراسونیک این رویداد در غلظت 1‌% مشاهده شد. بر اساس مطالعات میکروسکوپی و طیف‌نگاری رامان، توانایی جداسازی الکترومکانیکی در حفاظت از ساختار و طول نانولوله‌ها، عامل اصلی کاهش 80 درصدی غلظت آستانه رسانش تشخیص داده شد. بررسی خصوصیات الکترومغناطیس نمونه‌ها در آستانه رسانایی نشان می‌دهد که روش الکترومکانیکی علی‌رغم داشتن غلظتی معادل 20‌% روش پروب التراسونیک، عایق‌سازی موثر الکترومغناطیسی dB 38 را ارایه می‌دهد که در مقایسه با روش التراسونیک 16% بیشتر است. البته مزیت روش الکترومکانیکی در مقایسه با سایر روش‌ها، حاکی از امکان تقلیل 25 برابری غلظت و همزمان افزایش میزان جذب از 25 به dB 36 است. %U https://jstc.iust.ac.ir/article_251269_7a3f117107a09c85737210b9f7bac383.pdf